شگون عروسی

شگون عروسی یه چیزیه که شاید خیلی از ما از بچگی تو گوشمون خوندن که اگه فلان کارو بکنیم، عروس و داماد خوشبخت می‌شن، زندگیشون شیرین می‌مونه، یا دعوا و قهر تو خونه راه پیدا نمی‌کنه. این باورها تو دل فرهنگ‌مون ریشه دارن و حتی اگه صد درصد بهشون ایمان نداشته باشیم، بازم نمی‌تونیم قشنگیشونو انکار کنیم. مثلاً این که عروس موقع ورود با پای راست بیاد تو تالار، یا اینکه سر سفره عقد قرآن بخونه، همه‌اش شگون داره و حال‌وهوای قشنگی می‌سازه. شگون عروسی فقط یه سری عادت سنتی نیست، یه‌جور حس خوبه که باعث می‌شه هم خودمون احساس خوبی داشته باشیم، هم مهمونا با یه انرژی مثبت خاص تو مراسم حاضر شن.

حالا توی دنیای مدرن امروزی، خیلی‌ها دنبال مراسم ساده و مینیمال هستن، اما بازم تو دلشون دنبال اون نشونه‌ها و کارای ریز و درشت شگون‌دار می‌گردن. مثلاً انداختن نقل و سکه سر عروس و داماد یا رد شدن از زیر قرآن قبل از رفتن به خونه‌ی جدید، هنوزم جزو کاراییه که کلیااااا باور دارن بهش. حتی بعضی‌ها می‌گن اگه کفش عروس پاشنه‌دار باشه و نوکش بسته باشه، باعث می‌شه زندگیش سر و سامان‌دار و آروم بمونه. خلاصه که این شگون‌ها هنوزم کنار ما هستن، فقط لباسشون عوض شده!

یکی از پرطرفدارترین بخش‌های شگون عروسی مربوط به انتخاب لباس عروسه. خیلیا می‌گن اگه عروس لباس سفید بپوشه که پر از مروارید یا پولک نباشه، شگونش بهتره، چون اشک و سختی تو زندگیش کمتر می‌شه. یه سری هم معتقدن اگه لباس با دستای مادر یا مادرشوهر دوخته یا آماده شده باشه، انرژی خونه توش جاری می‌شه و شگون مضاعف داره. رنگای صورتی ملایم، نباتی و آبی آسمونی هم از اون رنگ‌هاییه که همیشه به عنوان رنگای خوش‌یمن واسه مراسم عقد و عروسی شناخته می‌شن.

حتی زمان عقد و عروسی هم بی‌تأثیر نیست. قدیمیا می‌گفتن اگه مراسم روز پنج‌شنبه یا جمعه برگزار بشه، خوش‌شگون‌تره. یا مثلاً عقدای اول ماه قمری و مخصوصاً شب عیدها حسابی به دل می‌نشینه. اگه یه سفره عقد رو ببینی که با سلیقه چیده شده و توش چیزایی مثل نبات، گردو، بادام، تخم‌مرغ رنگی، آیینه و شمع هست، بدون که همش نماد شگون و خیر و برکت واسه زندگی جدید اون دو نفره.

حالا بریم سراغ سفره عقد که دیگه مظهر شگون عروسیه! از آیینه و شمعدون گرفته تا قرآن، نبات، نقل، سکه، عسل، اسپند، و حتی نون و پنیر سبزی، همه‌شون یه فلسفه دارن و پر از معنای خوبن. آیینه رو می‌ذارن که دو نفر آینده‌شونو شفاف و روشن ببینن. شمع نشونه روشنایی مسیرشونه. قرآن که نور و پشتیبانی معنویه. نبات واسه شیرینی و برکته. گردو و بادوم و فندق واسه پایداری و وفاداری. همه اینا کنار هم نه‌تنها یه ترکیب زیبا درست می‌کنن، بلکه باعث می‌شن آدم حس بگیره که قراره یه شروع پر از شانس و عشق داشته باشه.

حتی بعضیا با وسواس خاصی نون و پنیر سبزی یا عسل رو انتخاب می‌کنن. مثلاً نونی که دستپخت مادر عروسه، یا عسلی که از کندوی محلی گرفته شده باشه. تازه بعضی‌ها وقتی عسل می‌خورن سر عقد، می‌گن باید طرف مقابلو نگاه کنن تا هم زندگیشون شیرین شه، هم دلشون به دل هم بند شه. آره! این جزئیات ممکنه خنده‌دار به نظر برسه ولی باور کن حسش فوق‌العاده‌ست.

یه بخش دیگه از شگون عروسی اون رسوماتیه که بعد از عقد یا تو عروسی انجام می‌دن. مثل ریختن نقل و سکه رو سر عروس و داماد که یه جور دعوت به پول و خیر و شادیه. یا بردن حنا برای عروس و اینکه یه کم از اون حنا رو به انگشتا بزنن و نیت کنن. حنا همیشه نماد عشق، خوش‌یمنی و پایداری تو رابطه‌ها بوده. یا مثلاً زدن کفگیر یا قاشق به در که یه رسم بامزه‌ست برای اینکه عروس به خونه بخت خوش‌قدم وارد بشه.

یه کار دیگه هم هست که خیلیا انجامش می‌دن: نوشتن اسم دوستای مجرد زیر کفش عروس! می‌گن هر کی اسمش پاک شه، نوبت ازدواجشه. هم فال و هم تماشا! یا مثلاً گذاشتن یه سکه طلا تو کفش عروس که نشونه ورود پول و ثروت به زندگی جدیده. باورت نمی‌شه که چقدر این کارای کوچیک حس خوش‌یمنی می‌دن. انگار داری با ذوق و امید یه افسانه‌ی شیرین رو زندگی می‌کنی.

آخرش باید گفت که شگون عروسی بیشتر از اینکه یه سری رسم و آیین باشه، یه حسه… یه حال خوبه که به دل و روح آدم می‌شینه. یعنی مهم نیست دقیقاً چی رو به چی ببندی یا از کی چه چیزی بگیری، مهم اون حس خوش‌یمنیه که با لبخند و دل آروم توی مراسمت جاریه. عروس و داماد اگه خوش‌قلب باشن و نیتشون پاک، همه‌ی دنیا براشون شگون می‌شه. یه شاخه گل ساده هم می‌تونه خوش‌یمن باشه اگه با عشق هدیه داده بشه.

پس شگون، فقط یه شی نیست، فقط یه ساعت خاص یا رنگ خاص نیست. شگون اون حس مثبتیه که توی نگاه مادر عروس، دعای پدر داماد، لبخند مهمونا و آرامش خود دو تا عاشق وجود داره. هر چی دلت بخواد می‌تونه شگون زندگی‌ت بشه، اگه با دلت بخوایش…

شگون عروسی رو نباید فقط به چشم یه سری خرافه یا باور بی‌پایه نگاه کرد. واقعیتش اینه که بیشتر این رسم و رسوم، تو دلشون کلی احساس و عشق نهفته‌ست. مثلاً مادربزرگا وقتی می‌گن یه نعل اسب کوچیک پشت در عروس و داماد بزنید که چشم نخورین، شاید علمی نباشه، ولی نیتش پُر از دلسوزیه. خیلی از این شگون‌ها، حکم دعای خیر دارن، اونم از زبون آدمایی که کل زندگی‌شون رو با عشق و صفا ساختن. انگار همه‌شون دارن می‌گن: «برو به زندگیت، ولی ما با این رسم‌ها همراهتیم.»

اگه دقت کنی، می‌بینی که این شگون‌ها تبدیل به خاطره‌های موندگاری می‌شن. چند سال بعد که بشینی آلبوم عروسی‌تو ورق بزنی یا کلیپ مراسمتو ببینی، اون لحظه‌هایی که مادر عروس عسل رو به لب عروس و داماد مالیده یا وقتی که اسم دوستاتو زیر کفشت نوشتی، جزو شیرین‌ترین خاطراتته. پس بی‌خیال قضاوت! بذار شگون‌ها هم مثل یه تیکه شیرین از داستان عشقت، برن تو قاب خاطرات.

خیلیا فکر می‌کنن شگون فقط تو وسایل و سنت‌ها خلاصه می‌شه، اما نه عزیزم، چیزایی مثل گل‌های طبیعی، صدای موسیقی ملایم تو سالن عقد، لبخند مهمونا و حتی نیت‌های خوب قبل از مراسم هم جزو شگون به حساب میان. اگه آهنگ عقد یه چیزی باشه که برای هردوتون خاطره داره، اون لحظه‌ی ورود تبدیل می‌شه به یه طلسم مثبت که تا همیشه تو ذهن‌تون می‌مونه. همین جزئیات ساده، همون چیزایی‌ان که انرژی فضا رو بالا می‌برن.

حتی دعای خیر پدر و مادر، یا اون لحظه‌ای که عروس از آیینه خودش رو با لبخند نگاه می‌کنه، پر از شگون و نیت خیره. یا موقعی که داماد دست عروسو می‌گیره و با لبخند می‌گه «بریم خونه‌مون»، همه‌چی از اون لحظه شروع می‌شه. اینا همشون نماد عشق و امید و شروع خوش هستن. خلاصه اینکه دلت که قرص باشه و نیت‌ت پاک، همه‌چیز خودش شگون می‌شه!